De praktijkopdracht

Tegen de winter krijgt de klas van Iris praktijkopdrachten. Iris wordt ingedeeld in een groep die een natuurbehoudproject in het bos moet plannen. Ze is blij met de opdracht, maar heeft moeite met haar groepsgenoten. Ze zijn luidruchtig en wild in hun enthousiasme. Iris trekt zich verder terug.

Tijdens een tussentijds gesprek met hun docent blijkt dat de groep moeite heeft met de inhoud van het project. De docent is verbaasd. Juist dit onderwerp, daar weet Iris toch álles van af? Op dat moment realiseren de groepsgenoten zich dat ze Iris eigenlijk nog nergens echt bij betrokken hebben. En dat ze geen rekening gehouden hebben met haar ‘handleiding’.

In de volgende bijeenkomst houden ze zich rustig en vragen ze Iris duidelijk en direct of zij weet hoe ze verder moeten. Voorzichtig begint Iris haar ideeën te delen. Algauw komt haar passie voor het bos tevoorschijn. De groep luistert met verbazing. Die Iris weet er écht alles van!

Met dank aan Iris’ inbreng kunnen ze de opdracht afsluiten met een mooi cijfer. De groep heeft gemerkt dat Iris, hoewel ze anders is, een heel waardevol teamlid kan zijn. En Iris? Die voelt zich gehoord en gewaardeerd. Ze had nooit gedacht dat samenwerken zó leuk kon zijn.