Koffieochtend

Van de week liep ik door een buurt in West, waar ik niet zo vaak kom. Daar is een kerk waar je soms soep kan krijgen op zondagochtend. Het was woensdag, maar er waren mensen en de deur stond open en ik moest naar de wc.

Toen ik eraf kwam, kreeg ik koffie in mijn hand. Lekker wel. Ik mocht zelf suiker pakken en niemand keek hoeveel klontjes ik erin deed.

Ik weet nooit wat ik moet denken van die kerken. Wat je erover hoort… Er gebeuren zoveel verschrikkelijke dingen. Maar zelf heb ik er eigenlijk nooit problemen mee gehad. Ik heb er al heel vaak eten gekregen, en kleren. Soms gaan ze een beetje zeuren, dat ik ook dan en dan moet komen, voor gespreksgroepen of zo. Maar meestal doen ze gewoon aardig of ze laten me met rust.

Woensdag ook weer. Op weg naar buiten kwam ik langs een hele oude vrouw. Volgens mij was ze rond de negentig. (Sowieso was iedereen oud daar, ik denk dat het een bejaardenochtend was.) Ik haalde even een stoel voor die vrouw. Toen pakte ze mijn hand vast, ze bedankte ze mij en zei dat ik daar altijd welkom was.

Lief toch? Dat zal je in de Starbucks niet gebeuren! En gratis koffie hoef je daar ook niet te proberen, haha!